Кыргыздардын кол өнөрчүлүгү негизинен мал чарбачылыгы менен байланышып келген. Ал баккан малынын этин жеп, сүтүн ичип, жүнүнөн, терисинен, сөөгүнөн күнүмдүк колдонулуучу буюмдарды, кийим-кечелерди жасап колдонгон. Буюм тайымдарды, жасалгаларды, кийим кечени көркөмдөө кыргыздардын руханий жан дүйнөсүнүн байлыгын жана жаратылышка болгон сүйүүсүн көрсөткөн. Көркөм өнөрдөгү өзгөчө табит, түс тандоо, жаратылыштан алган көркөм көчөттөр, оюларды чеберчиликтин бийик деңгээли менен колдонуп чыныгы бейзаттык мурас жаратышкан.